17 | Clarke Alphonse, comte de Feltre

Geen opname gevonden

Clarke Alphonse, comte de Feltre (1806-1850)

Alphonse Clarke, graaf van Feltre, werd geboren op 27 juni 1806 in Parijs. Hij is de derde zoon van Henri Jacques Guillaume Clarke, hertog van Feltre, maarschalk van Frankrijk en minister van oorlog onder Lodewijk XVIII. Hij ging de pagina's binnen in 1824 en vertrok eind 1826, met het certificaat van tweede luitenant, om te worden opgenomen in het 4e regiment kurassiers, waar zijn twee broers (Edgar en Arthur) al dienden.

In 1829 nam hij ontslag op hetzelfde moment als de hertog van Feltre, om terug te keren naar Parijs met zijn moeder, die hij aanbidt, en om zich volledig te wijden aan de cultuur van de kunsten, in het bijzonder aan de studie van muzikale compositie. , waarin hij al snel naam maakte. “Van een open, ruim en speels karakter. Zijn snelle humor, vol verve en het onverwachte, barstte uit in oogverblindende projecties.

Begiftigd met uitzonderlijke vermogens, is hij een dichter, ontwerper, muzikant, componist. Hij heeft, voor wat men zaken noemt en voor materiële belangen, die afschuw en onvermogen die de meeste kunstenaars voelen. Maar zijn broer is er, kijkend, denkend, handelend voor beiden, alles ordelijk en vooruitziend regelend, daarbij de rol van vader en voogd spelend.

Alphonse aanvaardt met dankbare eerbied wat deze kalme reden en deze verlichte bezorgdheid ook beslissen. Aan de andere kant heeft hij de geestelijke conversatie, de opgewektheid, de kleurrijke verbeeldingskracht van zijn broer nodig om zijn interieur te bezielen en de melancholische neigingen waartoe hij maar al te vaak geneigd is te achtervolgen. Alphonse de Feltre onthulde van jongs af aan uitzonderlijke muzikale vermogens.

De eminente professor Antoine Joseph Reicha (1770-1836) is zijn meester in compositie, en ook François Adrien Boïeldieu (1775-1834) geeft hem graag op een zeer vrijwillige manier het meest waardevolle advies, en begeleidt hem bij zijn eerste pogingen tot dramatische compositie. We kunnen dus stellen dat hij ook de leerling is van deze beroemde meester. Hij tekent met veel talent. Hij blinkt vooral uit in karikatuur.

Hij is zeer bedreven in de literatuur, schrijft zelf op een zeer gedistingeerde manier en laat enkele opmerkelijke gedichten achter. Hij is net zoveel en meer dan zijn broer, de hertog van Feltre, gepassioneerd door kunstvoorwerpen. Deze smaak wordt overheersend in de laatste jaren van zijn leven, zelfs tot het punt dat hij slechts een secundaire plaats overlaat aan muziek.

Lange tijd waren de twee broers het erover eens dat de een die de ander overleeft, de collectie schilderijen (Collectie Clarke de Feltre) die ze samen hebben gevormd en waarvan ze de verspreiding willen vermijden, aan een museum zal nalaten. De collectie wordt bewaard door het Musée des Beaux-Arts de Nantes Alphonse stierf op 4 december 1850 in Parijs.

Hij rust bij zijn broers Edgar, hertog van Feltre (1799-1852), officier en senator, en Arthur, graaf van Feltre (1802-1829), officier. De componist Daniel François Esprit Auber (1782-1871) vroeg de executeurs van het testament voor de verzameling muziekwerken van Alphonse de Feltre, voor de bibliotheek van het Conservatorium, waarvan hij de directeur was (1842-1871). De Society of Dramatic Authors vraagt ​​en krijgt van haar erfgenamen toestemming om voor vaudeville te putten uit het rijke repertoire van haar melodieën en composities.

Werken:

Opera's:

Le Fils du Prince, in twee bedrijven (uitgevoerd in 1838 in de Opéra-Comique);
L'Incendia di Babilonia (parodie of liever kritiek op Italiaanse opera's van het zogenaamd serieuze genre) - De krant l'Illustration, van 3 juni 1843 (deel I, p. 309), bevat een merkwaardig, geïllustreerd verslag van 'een uitvoering van deze opera op een gezelschapstheater. Louis Antoine Ponchard (1787-1866) vervult de rol van Orlando, Mme Damoreau, die van Ciorinda; een amateur van groot talent, maar die de journalist niet noemt, die van Férocino. -;
Kapitein Albert (komische opera in drie bedrijven).

Diversen: enkele pianostukken, romances en nocturnes, een flink aantal losse werken, vocale of instrumentale muziek.